Ollohning bir mo‘jizasisan,
Qizg‘onasan husning nigohdan.
Mendek yorni yetmaysan pisand,
Yo tanlaysan o‘zga dargohdan.

Siymoimni saqlashing uchun
Xotirangda ajralmagan joy.
Qalbing to‘lgan shodlikka butun,
Menga o‘rin yo‘qdir hoynahoy!?

Vafodorman – tirikman toki,
Men haqimda bir o‘ylab boqchi…
Kerakmasmu senga do‘st yoki
Jonli soya, yoxud tansoqchi.

Nazaringda mendan afzalroq
Uzuk bo‘lay taning quchmoq-chun.
Mayli bo‘lay yuzingga bo‘yoq,
Surtgin meni husning to‘smoq-chun.

Yashamasdim seni deb yonib,
Hayotda ishq bo‘lmasa mavjud.
Rashk yo‘q bo‘lsa har dam qizg‘onib
Asabimni etmasdim nobud.

Toqligichun Ollohning o‘zi
Juft yaratgan ne etsa bunyod.
Men – uzukman, sen uning ko‘zi,
Bir bo‘lmasak, umrimiz barbod!