Siz menga “Meni unut!” dedingiz. “hech qachon sizni eslamayman”, deya so’z bergandim sizga. Lekin va’damning ustidan chiqa olmadim. Sizni bir zumga bo’lsa-da, yodimdan chiqarolmadim. Sizni deya tunlar zor-zor yig’ladim. Hatto ko’zlarimda yosh qolmaguncha yig’lardim sizni deb. Mana, yig’lashni ham bas qildim. Endi o’zgalarga kulib qaraydigan bo’ldim. Biroq qalbim hamon yig’laydi. Qalbim shunchalar huvillab qolganki, unga na bir shirin so’z, na o’zganing bir iliq tafti davo bo’la oladi...

Meni sevmagan sevgilim! Ahvollaringiz qalay? Kimgadir cheksiz baht, yana kimgadir achchiq alamli iztiroblarni tuhfa etib yuribsizmi? Shular qatori meni ham sog’inch azobining qo’llariga yolg’iz tashlab ketdingiz. Osmon – osmon vadalarni berdingizu, ammo oddiygina vafoli yor bo’lolmadingiz. Ikkimizga yetadi digan sevgingiz yolg’iz o’zingizga ham yetmadi. Gohida sizni o’ylamayman ham, lekin gohida esa sog’inchlarim oldida ojiz bo’lib qolaman. Menga bunchalik bag’ritosh bo’lmagin derdingiz –u, lekin, o’zingiz...

Begim! Har oqshom osmonda porlab turgan yulduzlarga boqaman va ularga termulib go’yo sizni ko’rganday bo’laman. Yuragim bot – bot qo’yar og’ir ho’rsinib. Ayriliq azoblari bag'rida qiynalib ketdim. Sizni sog’inib ko’rgim keldi, lekin yo’qdir buning imkoni... Nima bo'lganda ham siz mani yuragimga eng aziz mehmon bo'lib qolasiz. Sizzi Olloxim o'z panoxida asrasin! Intizor qilmasdan bo'y ko'rsating!!!

Впервые в жизни. У всех моих подруг они уже были, а я как-то обходилась. Нет, конечно, знакомые мужчины у меня в разное время были, но все они существовали вне пределов моей квартиры, появляясь в ней лишь эпизодически. Но вот однажды... Утром я вошла в туалет и увидела, что сиденье унитаза поднято. Так началась новая эра моей жизни.

...To'rtinchi kurs edim. Universitetda eng a'lochi talabalardan biri edim. Bironta tadbir mensiz o'tmas edi. Turli ilmiy konferensiyalarda qatnashardim...
Bir kuni Aldulhamid Cho'lpon ijodi haqidagi konferensiyada ma'ruza qildim. Konferensiya juda zo'r o'tdi. Tadbirdan keyin qiziquvchilar bilan yana suhbat qildik....

Bu voqeaga ham bir yildan oshibdi… Mana, yana dillarni yayratuvchi bahor fasli kirib kelmoqda. Ikkalamiz ilk tanishgan chog`larimizda ham shu fasl hukmron edi. Atrofda ochilgan oppoq gullar go`yoki bizni tabriklash uchundek edi… Moviy osmonni tomosha qilardik, olis-olislarda suzayotgan siyrak bulutlar yoniga uchgimiz kelardi. Har safar yonimga kelganingda, menga gul tuhfa etarding. Atigi bir dona bo`lsa ham, ular men uchun yuzta guldan-da qadrli edi. Bizning ko`p sevishganlardan farqimiz shunda ediki....